متن آهنگ طبیب اصفهانی نوایی غلامعلی پورعطایی

غَمَش در نهانخانه دل نشیند/ به نازی که لیلی به مَحمِل نشیند/

به دنبال محمل سبکتر قدم زن/ مبادا غباری به محمل نشیند/

به دنبال محمل چنان زار گِریَم/ که از گریه ام ناقه در گِل نشیند/

نوایی نوایی، نوایی نوایی/

الهی وَر اُفتَد نشان جدایی/

نوایی بزن پرده ی زیر و بم را/ ز صوتش نوایی به محفل نشیند/

ز گِل گُل بروید به صحن چمنها/ که بوی خوشِ آن به هر دل نشیند/

خوش آن کاروانی که شب راه را طی کرد/ دم صبح اول به منزل نشیند/

نوایی نوایی، نوایی نوایی/

همه با وفایند تو گل بی وفایی/

سکینه سراغ پدر گر بپرسد/ چه گویم جوابی که بر دل نشیند/

ز دست زلیخای مصری عزیزم/ که یوسف به زندان غافل نشیند/

طبیبا میاسا میان دو گیتی/ کسی کی میان دو منزل نشیند/

نوایی نوایی، نوایی نمیشه/

میان من و گل جدایی نمی شه/

دلم را مرنجان که این مرغ وحشی/ ز بامی که برخاست او مشکل نشیند/

خَلَد گر به پا خاری آسان برآرم/ چه سازم ز خاری که بر دل نشیند/

بنازم به بزم محبت که آنجا/ گدایی و شاهی مقابل نشیند/

امیدواره جامی به فردای محشر/ به زیر لوای مُزمِّل نشیند/